یک گ ل را تصور کن! گ لی که با تمام وجود می خواهی اش. دلت ضعف می رود برای ش هد ش که کام ت را شیرین کند. و زیبایی اش که صفابخش حیاتت باشد. بند بند وجودت می خواهد بچینی اش. از ترس اینکه مبادا پژمرده اش کنی! با حسرت از دور فقط تماشایش می کنی. چون اگر حتی یک گلبرگ از گلبرگهایش کم شود! هرگز خودت را نخواهی بخشید ! فکر دست های غریبه که هر آن ممکن است. گلت را بچینند دیوانه ات می کند! جز خودت و خ دا کسی نمی داند. که جانت به جان آن گ ل بسته است. و آرزو داری ای کاش می شد.

Soit je meurs,soit je vais mieux.

Design by x- C-A-M-I-LL-E- x.