Posłuchaj kogoś, kto był tam, gdzie Ty. Pociągasz nosem, kręcąc głową z rozpaczą. Przekręcasz lekko głowę, pociągając leniwie nosem. Do twoich uszu dociera tłumione pukanie do drzwi , ale nawet nie drgasz, nie mówiąc już o krótkim słowie, które upoważniłoby twojego gościa do naciśnięcia na klamkę i stawienia kresu samotności. - słyszysz cichy głos rodzicielki, ale nawet nie spoglądasz w Jej kierunku. Będziemy mieć gościa - wyznaje.

Niestety od pewnego czasu te dni kiedy mam ochotę skończyć z tym oto blogiem i moją blogową historią przeważały nad tymi,kiedy rozpiera mnie energia. Nie potrafiłam się za to zabrać. Byl pomysl zeby dotoczyć to opowiadanie do końca,bo wbrew pozorom niesamowicie żzyłam się z moją humorzastą Darią. Jaka autorka tak bohaterka w moim przypadku. Czwartek, grudnia 17, 2015.

Niestety, ale ta historia na razie zostaje zawieszona, aczkolwiek chciałam was zaprosić na nowe moje dzieciątko. Właściwie nadal nie potrafię zrozumieć, dlaczego tamtego dnia uciekłam, dobrze wiedziałam, że Gregor byłby w stanie zostawić Sandrę. Jednakże chyba nie byłam w stanie być taka jak ona. bezwzględna i dążąca do tego, czego pragnę, nie licząc się z uczuciami innych. Nie chciałam nigdy taka być.