Kocham Was strasznie, bardzo i w ogóle jesteście najlepsi na świecie, ale coś się ze mną ostatnio dzieje. Wiem, że pewnie będziecie mnie chcieli zabić i zakopać, ale no kurde, muszę Wam to powiedzieć. Zabieram się za napisanie rozdziału każdego dnia. Obiecałam, że rozdział pojawi się szybko, a tu gówno. Minął już prawie miesiąc od dodania ostatniego, a ja nie mam nawet połowy siódemki.

One touch and I was a believer. Czwartek, 6 sierpnia 2015. - Z trudem wydusiłam z siebie te kilka słów, odsuwając się od niego. Chciałbym żeby była tu z nami. - Wstał i odwrócił się w moją stronę. To całe porwanie było błędem, swoją drogą niezbyt oryginalnym, który możesz naprawić. Odwieź mnie do domu, proszę. - Usiłowałam go przekonać do swoich racji. No właśnie, nie do końca.