I to niestety już ostatnia część opowiadania. Mam nadzieję, że będziecie o nim pamiętać i co jakiś czas do niego wracać. Jak mi się ramy czasowe pomieszały, to przepraszam. Zjawiłem się na nim jako drugi. Uśmiechnąłem się do stojącego przy ekspresie do kawy perkusisty. Ależ ja się dobrze czuję. Czemu miałbym się czuć inaczej? Może i zachowywałem się dziwnie, ale mi już przeszło. - pstryknąłem - O i już ze mną lepiej.

W końcu skończyłam ten part po tych paru miesiącach. Oboje znaleźli się w jego pokoju. Mỳa drgnęła lekko, słysząc za sobą dźwięk zamykanych drzwi. Pomimo wielkiego skrępowania, postanowiła nie dać mu tego po sobie poznać, po czym odwróciła się w jego stronę i krzyżując ręce na piersi, oparła się o biurko. 8212; Nadal uważam to za zły pomysł. On mi nic nie zrobi. 8212; Czy ty zawsze musisz być taki cholernie upartym osłem? .

To już ostatni rozdział tej historii. Jak zawsze pisanie zakończeń przyniosło mi sporo kłopotów, jednak mam nadzieję, że się Wam spodoba. To chyba najdłuższy rozdział z całego opowiadania. Dziękuję, że przez cały czas byliście ze mną. Szczególnie dziękuję osobom, które miały odwagę, by skomentować moje wypociny. Nawet nie wiecie jak bardzo mi pomogliście. Jeśli chodzi o nowe opowiadanie, adres strony dostaniecie w ciągu niedzieli.

Zawiesiłam się na smukłej sylwetce chłopaka. 8211; Co teraz co teraz? Ubrana w ulubiony sweterek, czarne, obcis.