گاهی فقط باید سکوت کرد. به وسعت دل مهربانی که شکسته شد. به اندازه عمری که تباه شد. به پهنای آغوشی که سرد شد. به تلخی چای پررنگی که از دهان افتاد. تا ابد حکم حکم دل است. چرا که حکم به دلی دادم که نداشتم.

یه قلب پاک ازتمام معابدجهان زیباتراست. وقتی که آفتاب از گوشه ی پنجره. می گذرد و در افق می ریزد. به هجوم تمامی روزهای رفته. می نگرم که گاههای غروب. بر سرم آوار می شوند. و آرام از گوشه ی پنجره. تنهاییم را با باد قسمت میکنم. ولی هنوز در خلوت خویش. ولی تنهاییم را از من مگیر. من به وسعت بی نهایت آن محتاجم. دست نوشته های یه جوجه نویسنده.

همه تسلیم و عبادت عادت. گفته و نا گفته هامان عادت. این شنیدن ها ودیدن هامان. وین نوشیدن ها و خوردن هامان. تپش قلب به سینه عادت. زندگی مان همه تکرار هیچ. من یک آدم معمولی هستم. خوب که به خودم فکر میکنم.