Ovtrip met Jitske en Nicole. 8211; maandag 19 oktober 2009. Holy hell, vroeeeeeeeeeeeg slapeeeeeeeeeeeeen. Op naar de badkamer voor maskertje, douchen, make-up en aankleden. Snel broodje smeren en drinken inpakken, want over een kwartier moet ik weg. Waar de hell ligt dat? .

And my heart starts beating loud. Use this chance to make you mine. And my momma swore that. She would never let herself forget. And that was the day that I promised. If it does not exist. You, are, the only exception. And I know that you can find the time.

039;Ik heb me voorgenomen gelukkig te worden. Ik schreeuw de longen uit mijn lijf, maar hoor je wel wat ik zeg? Vadertje Tijd, heeft u een momentje? Voor het eerst in mijn leven denk ik te begrijpen waar de angst om ouder te worden vandaan komt. Hoewel wij ons als jonge mensen nauwelijks kunnen voorstellen dat er iets angstaanjagender is dan de rauwe bloedsporen die de dood met zich meetorst en genadeloos dumpt op de plaats die wij ons hart noemen, is het niet de dood.

Ik wil god zijn om niet te vergaan. Terwijl ik me liet overspoelen door vierkwartsmaten bedacht ik me dat ik na mijn studie maar eens een saxofoon moest kopen en weer moest gaan spelen. Ik liep door het donker terug naar huis en kwam tot de conclusie dat ik eigenlijk een heel boos en bang meisje ben dat desondanks probeert het beste uit het leven te halen.

Met de trein naar Zevenaar, dan nog 15 min door de stad banjeren en dan nog een uurtje bowlen. En dat natuurlijk ook nog eens, maar dan terug. En een 7 voor Engels. Yay wish me luck voor de aankomende week.

Burying the treasures we must keep to ourselves. Unreachable, the stars and the moons. Crossing paths, but never close enough to touch. Once presented you will know my name. But you will never find my treasures. As I keep them in a safe. You wanna see the truth buried deep down. This is more than a vicious game. Seen with the naked eye, still lightyears away.