ﻣ טּ ﺑﮧ ت نگ آم ده ا م ا ز ﮪ ﻣﮧ چیز. بگذارید ه وارﮮ ب ز ن م. بعد از مدتی بسی ا مدم. در نتیجه خوش ا مدم! مد هم شروع شده پ یکم دیر به. همین اول بی معرت ها Delet.

مادربزرگ در ایوان خانه باز می خندید. غروب جمعه برایم دلگیر نبود. هیچوقت نمی دیدمت و دلم برایت تنگ نمیشد. ای کاش من همیشه کودک می ماندم! چقدر گران تمام شد بزرگ شدن من! یارو از تو کلاهش ۱ دقیقه ای خرگوش در میاره. تقصیر ما نیست بر روی حرف هایمان نمی مانیم.

در میان شما دو چیز می گذارم. مادامى كه به آن دو چنگ بزنید گمراه نمی شوید. یكى از دیگرى بزرگتر است. این دو عبارتند از كتاب خدا -ریسمانى كه از آسمان به زمین كشیده شده- و خاندان و اهل بیت من. و این دو از هم جدا نمی شوند تا در كنار حوض بر من وارد شوند. بنگرید چگونه پس از من با آن دو رفتار می كنید. زمانى که اذان تمام میشود دعایت مستجاب میشود پس محروم نکن خودت را از دعابعد از تکرار کردن.