نوشته های شخصی من . حرفهایی که هرگز نگفتم! آخين شعر اين موجود. آنقدر دور از تو بودم که با تو بودن نفهميدم. خر بودم که کنارت به تو نچسبيدم. مگر کم بود سالهاي تنهاييمان. که کنار هم , کنار تو تنها بودم. کور بودم که تورا اين همه نمايان نديدم. باز گويم که خر بودم که با تو به پايان رسيدم. اقبال من به گا رفت چو اقبال تيم ز جام جهاني. جام به ته رسيد و نفهميدم که تو خود جام جهان نمايي. به در بردي جان سالم از جهنمي چو من. خر بودم ندانستم چه بهشتيست در چشمان تو. كشتم خودمو آخرم كجو كوله شد.