و دیگه اینکه خیلی دلم تو این هوای خوب بهاری قدم زدن با تو رو آرزو داره. مثل توام من ای میز کهنه. تا زباله دانی سر کوچه.

هنوز اشیاء و مکان هایی هست برای خوب شدن. و البته کارهایی برای زنده ماندن. آدم ها دارند دور می شوند از من. آشپزی کماکان مرا زنده می کند. چیدن مواد غذایی مختلف کنار هم. برای من اما تفاوت نمی کند نوع غذا. تا من به خورد کردن قارچ و گوجه و فلفل دلمه ای ام برسم و بعد حظ کنم.

اگر آخرین مردگان این سال بودی. به سان پیرمردی خشک که. در دستهایم چندین رود را گریه کرد. برای خاطر چاقوهای زخمی مرد م. روی شانههایش م رده بود. چونان دخترک چوپان لاغری که. در شانههایش دو اژدهای خواب آلود دارد. دباغی خالی از پوست میتوانستم باشم. برای خاطر لرزش شانههای کوچکت از سرما. برای خاطر تمام گرگهایی که. هنگام دریدن گوسفندی م رده بودند شاید.

اوت 17, 2015 بدست باران. بیگانهی خلق و آشنای غم توست. لطفی است که میکند غمت با دل من. بشنوید با صدای علیرضا قربانی. اوت 9, 2015 بدست باران. گاهی وقت ها که دلمون می گیره با مامان نیت می کنیم و دیوان غزلیات شمس را باز می کنیم. ما نه زان محتشمانیم که ساغر گیرند و نه زان مفلسکان که بز لاغر گیرند.

خاطره ها و بعضی مواقع نوشته های بی ربط شیرین و بهزاد. حال دل با تو نگویم که نداری غم دل. دلمون یه دختر با زلف پریشون میخواد. به مامانش بره لطفا . فقط خواهشا سایز پاش اندازه کف دستمون باشه. گل گلی باشه لطفا .

واقعیتش از چپ و راست خیلی سر در نمیآورم. در همین حد که چپ یک ارتباطی با همگانی دانستن منابع داشت و راست بالعکسش. یک پس زمینهای هم با رنگ سرخ و یک داس و چکش و یک ملغمهای از توده و رفیق و مشت و کارگر هم همزمان از ذهنم میگذرد که لابد یک ربطی به ماجرا دارد. فرقی اگر بین راست و کاپیتالیسم هست را هم نمیدانم. پنج فروردین نود و چهار.

Nothing bothers me as much as dreams that never came true and never will be.