مثل شادی هایمان روزهای سخت خواهد گذشت. گاه نوشته های یک سحر. از لابه لای دفترچه ایام. وب نوشته های یک پزشک سابقا عمومی. نمی دونم چی باید عنوان کنم. امروز یه هویی هوس کردم یه سری به وبلاگ قدیمی ام بزنم. آخه اینجا زیاد خاطره داشتم که دیدم هنوز هم دوستانی هستند که به این وبلاگ میان. دوستان عزیزم حالا چه کاره ای دوست داشتید تشریف بیارید منزل جدید اونجا حداقل وسایل پذیرایی هست من شرمنده نمیشم. سلام سلام سلا م سلام.

فاتحه ای چو آمدی بر سر خسته ای بخوان. آرزوهایی که در من کشته شد. با عرض شرمندگی از همه ی دوستان. دنیای این روزهای من در کانادا. یک ماما با چکمه های سفید. جهانی به وسعت یک قلب. از لابلای دفترچه ی ایام.

من اون قسمته جناب خان که سامان گلریز اومده بود را تا حالا چند بار دیدم به نظرم خیلی خوب بود.

یک شاخه در سیاهی جنگل به سوی نور فریاد می کشد. وقتی ما جوون بودیم از این حرفا نمیزدیم. خیلی خوش تیپ بود دست کم به نظر من اینطوری بود. بلند قد مثل خودم و ازش خیلی خوشم میاومد. ازم خواست که سوار ماشینش بشم .

اگر زنی را دوست داری . چقد راین متن زیباست . کلاه ش ر ع ی. خانوم سین بهم زنگ زد.

خاطره ها و بعضی مواقع نوشته های بی ربط شیرین و بهزاد. حال دل با تو نگویم که نداری غم دل. دلمون یه دختر با زلف پریشون میخواد. به مامانش بره لطفا . فقط خواهشا سایز پاش اندازه کف دستمون باشه. گل گلی باشه لطفا .

یک روانپریش افسار گسیخته در اینجا خ ز عب لات می نویسد. وى پى ان موبايل يك چيز ضروريه. در اين مدتى كه دنبال وى پى ان خوب بودم كاملا ايمان پيدا كردم به اين مسئله. دقيقا ٥٤ روزه كه مادرم نيست و من واقعا دچار تهوع نسبت به كارهاى خونه شده ام ولى خب مجبورم. و هر روز مطمئن تر ميشم من آدم خونه دارى نمى تونم بشم. بلاخره یه روزی که می فهمیم.