هیچ انگاره ای از بودن یا زین پس در تقابل خویش قرار نخواهم گرفت. اینقدر در وبلاگ ننوشتم که انگار اصلا نبوده همیشه دلم میخواست به این اصل که ناشناس بمونم وفادار میموندم و بعد مینوشتم هر آنچه که نگفتنیه . خوبی دنیای مجازی همینه خوبی ماشین ها همینن. آخرین روزهای قبل از مدرسه. دیشب آرتا اومد خودشو چسبوند به من و عین یه گربه کوچولو شروع کرد به خرناس کشیدن.

نامه هایی به دختری که ندارم. همه چیز از نگفتن حرف ها شروع می کند به ویران شدن. فکر ویرانگری هست که می گوید اشکال نداره بعدا از دلش درمیارم. اما هیچ وقت تا به حال هیچ رنجشی را التیام نداده. برچسبخورده با نامه به دخترم. برچسبخورده با نامه به دخترم.

اوت 24, 2013 بدست رنجنامه. اوت 15, 2013 بدست رنجنامه. بیشتر سعی هم اینه که طوری رفتار کنم که پشت سرم حرف حدیث نباشه .

دو مفهومی که هیچگاه یکجا جمع نخواهند شد. ژوئیه 22, 2014 بدست پلاریس. نوشته شده در فکرهای رهگذر. ژوئن 22, 2014 بدست پلاریس.

آنکه میگوید دوستت دارم خ نیاگر غمگینیست که آوازش را از دست داده است ای کاش عشق را زبان سخن بود هزار کاکلی شاد در چشمان توست هزار قناری خاموش در گلوی من عشق را ای کاش زبان سخن بود آنکه میگوید دوستت دارم دل اند ه گین شبی ست که مهتابش را می جوید ای کاش عشق را زبان سخن بود شاملو. خط خطی های من و من.

قصه از آنجا شروع شد که من متولد شدم. آوریل 6, 2013 in گاه نوشت. تقریبا هر هفته مراسم جمعآوری کلکسیون را داشتیم و آلبوم معرکهای شده بود. کار گروه آبی این بود که هر روز ما را لو بدهد و ناظم را به کلاس بکشاند تا این آلبوم را از کیف ما پیدا کند. دوران راهنمایی با بچههای گروه آبی همکلاس بودم. بچههای گروه قرمز طبقه پایین بودند و همین بود که رابطههایم با آنها کمرنگتر شد و دوران .