Προχώρησαν κι οι δείκτες και κάτι λεπτά έχασες λες, όμως εγώ μουτζουρώνω το χρόνο και γελάω. Πόση αναμονή! Τώρα ανασαίνω αλλιώς και εσύ μιλάς για κάτι λίμνες που βούτηξες κρυφά προχθές τα πόδια σου. Δε μπορεί, κάποτε θα φύγουν.

Στο βωμό μιας εορτής εκπορνεύουμε τις απραγματοποίητες ζωές σας. Δημιουργούμε ήχους με τις φωνές μας, φτιάχνουμε αριθμούς με τους ανεξίτηλούς μας και κουρδίζουμε τα κενά των γραναζιών σας. Δημιουργούμε στιγμές για να θυμάστε και σας σφίγγουμε το χέρι με μια αόρατη ευχή για συντροφιά.

Στις σόλες των αλήτικων παπουτσιών μου. 8230;εδώ σαν πιάνει να φυσά. The bleeding hearts and artists. Κι όλα σκεπασμένα από ένα τρυφερό. 8230;Να ζήσεις μόνο μιαν αυγή.

Σύμβολα ενός τραγουδιού που διαπερνά με αντίθετη φορά τον Χρόνο σκαρφαλώνοντας με τα κύματά. Του το ευαίσθητο δέρμα μιας εσώτερης μνήμης, επιστρέφουν εκείνα τα λόγια που δεν θυμάσαι πια πώς να προφέρεις. Το σκίρτημα των αναμνήσεων ταράζει σαν μικρό πτηνό. Προς το μέρος μας από την πρώτη ημέρα. Ένα βράδυ ανοιξιάτικο που .

Όσο διαρκεί εντός σου η ψευδαίσθηση πως ο κόσμος αυτός μπορεί να αλλάξει, παραμένεις νέος. Μεταξύ της ψευδαίσθησης αυτής και της κατάθλιψης, δεν τίθεται κανένα θέμα, καμιά συζήτηση. Γιατί ανάμεσά τους, είναι το Μεγάλο Σκοτεινό Δάσος της Πραγματικότητας, του Ρεαλισμού και του Κυνισμού κι όλα με κεφαλαία για να αποδοθεί το φρικαλέο μέγεθός τους. Μπροστά στο πελώριο αυτό σταυροδρόμι. Διανύεις με μόχθο το κάτω πόδι,.